Mecnun heder oldu aşkın peşinde,
Leyla ziyan oldu başka ellerde,
Seven kavuşur mu böyle devirde?
Kavuşur diyen diller utansın...

Söz verip tutmamak yakışır mı insana?
Ayrılık kelimesini kim koydu bu lisâna?
Azrail gelmiyor çağırsanda ısrarla!
Gelir diyen diller utansın...

Gidene kal demek kolaydır sevene,
Hangi küfür yakışır seveni bırakıp gidene,
Biz aptal gibi minnet ettik,
Sevgiyi hak etmeyene,
Hak etti diyen diller utansın...

Bedene en çok yakışan elbisedir kefen,
Yüzüme yapıştı kaldı gülümsediğim maskem,
Şimdi bıraksalar hıçkırarak ağlarım lakin,
Masken düşer diyen diller utansın...

Bırakın mezarımı sarsın zehirli otlar,
Onlar aciz bedenimin nefretini kusar,
Ben çığlık çığlığa yardım beklerken,
Bırakın ölsün diyen diller utansın...

Ben bir garip liman,
Onlar büyük bir gemi,
Bu deniz hem beni yutar,
Hem bende ki seni,
Aklımız başka çalışıyor diye adımıza demişler deli,
Akıllı diyen diller utansın...

Binlerce satır şiir yazdım aşkım uğruna,
Sen ise hep sağır geldin bana,
Hakkım helaldir bu şiiri okursan sana,
Okumaz diyen diller utansın...

Sazımın teline bağladım saçını,
Çekmeyen bilir mi benim acı mı?
Gece yarısı uyandırıp ağlatan aşk sancısını,
Yaşamadım diyen diller utansın...

Sırtıma yüklediler günah dolu çantayı,
Bende isterdim elbet çektiğim acıyı anlatmayı,
Nasıl özledim bir bilsen sana delice sarılmayı,
Başkasına sarılıyor diyen diller utansın...

Kaç sigara yaktım bu şiiri yazarken,
Yorulmasın insanlar mezarımı kazarken,
Uyuyup kalmışım sevgilim fotoğrafına bakarken,
O başkasının koynunda uyuyor diyen diller utansın...

Daha çok yazardım ama bitti sigaram,
Artık Uyumam gerek,
Lütfen biraz çık,
Olmayan aklımdan,
Ne istedin be zalim?
Bu yarım akıllı Gökhan'dan,
Beni bu hale düşüren insanlar utansın...


Gökhan Çandır