çoğu kişi güçlü olmak zorunda mıyız biz de insanız gibi algılamış. büyük hata. mesele güçsüzlüğünüzü aile ve yakın arkadaş harici örneğin sevgilinize veya sevgili adayınıza aktarmamaktır. başka bir ifadeyle, mesele güçsüzlüğünü kabul etmek ve bu konuda kendinizi geliştirmeye çalışmaktır. buna geri-besleme mekanizma denir. fark et, düzelt, ilerle. güçsüzlüğünüzü paylaştıkça azalmayacaktır, tam tersi dostu düşmanı sizin zayıflıklarınızı öğrenecek ve ileride bunu size karşı kullanabilecektir. unutmayın aile ve yakın dostlarınız harici hiçkimse dostunuz değil. buna sevgiliniz/eşiniz de dahil.

özellikle sevgili adayınıza aktarmanız size arzu duymasına değil, sizi arkadaşı olarak görmesine neden olacaktır. oysaki kadınlar güçlü olana arzu duyarlar. siz orada güçlü olan değil, destek bekleyensiniz. sevgilinize aktardığınızda da en başta sizi anlıyor görünse de zamanla arzusu azalacak ve zihninde gelecekte acaba ileride beni ve çocuğumu koruyabilir mi sorusunu oluşturacaktır.

aslında bu düşünceler toplumsal cinsiyet kuramına dayanır ve şöyle denir: erkekler ağlamaz ya da erkek güçlü olmalıdır düşüncelerini toplum size dayatır. aslında biyolojik bir temeli yoktur. günümüzde süren geniş meta analizlerde bu argümanın da hatalı olduğunu görmeye başladık. bilindiği gibi kadınlarda depresyon ve kaygı bozukluğu daha fazla görülür ve erkeklerin de bu kurama göre maskülen tavırla destek almaktan kaçtıkları belirtilir. oysaki toplumsal cinsiyet eşitliğinin arttığı ülkelerde ayrışma bu hastalıklar için çok daha fazladır


başka bir ifadeyle erkekler de bu ülkelerde cinsiyet eşitliğini benimsemiş olsa da depresyon, kaygı bozukluğu gibi sorunlarla daha iyi başa çıkarken, kadınlar daha fazla destek almaktadır.

şunu da belirtmekte fayda var. çoğu erkekte siyah-beyaz algısı mevcut. güçlü olmak zorunda olmamalıyım, o zaman zayıf, her derdimi anlatan empatik, çicek gibi bir erkek olmalıyım. bir de diğer uç var. onlarda güçsüz olamam diyerek kendi zayıflıklarını fark etmiyor. bir çeşit narsisistik kırınım yaşıyorlar.

günümüzde bu uçlara inanıldığı için ilişkiler de bozuldu. maalesef çoğunluk feminenleşiyor ve bununla birlikte kendini geliştirme, maskülen niteliklerin gerektirdiği duruştan uzaklaştılar. sonuçta da arzu duyulmayan birine dönüşüp kendilerini geliştirmek yerine toplumu suçlamaya başladır. yine burada toplumsal cinsiyet eşitlik paradoksu ortaya çıktı. örneğin toplumsal cinsiyet farkları azaldıkça kadın ve erkeğin benzer mesleklere yöneleceği ve benzer rolleri seçeceği düşünülürken böyle olmadı. erkekler hala fen-mühendislik alanında gelişirken, kadınlar daha fazla iletişimi tercih etti. bir taraf daha masklülen, diğer taraf daha feminen rollere yöneldi



Alıntıdır..