Gecenin rengine bürünen odamın duvarlarında karşıladın yine beni. Günün yorgunluğuna inat arşınladığım tüm yolların sana çıkacağını bilmenin keyfini sürüyorum yine..
Sessizliğin sesine karışan kahkahalarını çıkarttım kitaplığımdan, sayfa sayfa dinliyorum seni.
Aldırma kitapların sadece okumaya yaradığını söyleyenlere. Hangisi büyük harfle başlayan cümlemin sana ithaf edildiğinin farkında ki, söylesene hangisi sen diye sevişir aynı kitabın harfleriyle..?
**
Fonda eskilerden bir melodi eşliğinde seni senden okuyorum aslında. Kulağımdaki tınılara ayak uyduruyor bedenim, parmak uçlarım saçlarının arasında gezer gibi geziyor kalem ve kağıdın üzerinde.
Dudaklarından dökülen sözcükleri hayal ederek dökülüyorum ben de kalemimin ucundan harf harf, satır satır.
Melankolik olduğumu söylüyor insanlar, zaaflarım olduğundan gem vuruyorlar. Ne çıkar ki her yüzde seni görmekte ya da her ses neden bu kadar benzer ki sesine..?
**
Karanlığın ürküttüğünü insanlardan olmadım hiç kaldı ki en çok geceleri geliyordun bana. Sokakların saatler gibi ıssızlaştığı anlarda duvarlarımda dans eden hayaline kaptırmalarımı yazmıştım sana, bilirsin.
Yine öyle bir gecedeyiz seninle..
Sevmenin her dilde farklı olduğunun farkındayım elbette, ben seni en lal zamanlarımda avaz avaz yazdım sayfalarca. Yokluğunun ateşini körükleyen kıvılcımları söndürdüm virgülüm ile, imlasını kaybettiğim satırlarımın arasındaki her köşe başına adını yazdım umarsızca..
**
Usul usul odama süzülen rüzgarı hissediyorum kirpiklerimde. Tenimdeki ürperti ile bir göz açımı kadar geçen sürede şehrimin maviliğinde buluyorum kendimi. Sessiz bir o kadar salaş bir odadayız seninle, baş başa.
Galata ve Kız Kulesi aynı manzarada buluşuyor ufuk çizgimizde bizi kıskandırırcasına. Şehrimin iki yakası bir araya gelmezken onların imkansız aşkına yazılan methiyeler geliyor aklımıza, gülümsüyoruz.
Dudaklarının kenarında iliştirdiğin tebessümün ne kadar yakıştığını bilsen keşke, benim gözümden bakabilsen kendine keşke..
**
Mavinin rengi gibi tadı da başkadır bu şehirde. Belki de bu yüzden maviye olan zaafım en az sana olan zaafım kadar. Gözlerinin önüne serilen güzelliğin tadını çıkar sevgilim, binlerce yıllık tarihe tanıklık etmenin heyecanını hisset iliklerine kadar.
Yokluğunun koynunda sana hitaben kaleme alınan satırları şimdi gözlerinin içine bakarak fısıldamanın zamanı geldi.
Üstüme sinen kokunun tenimde bıraktığın imzaya mürekkep olduğunu biliyor musun..?
Farkında mısın göz kapaklarıma asılan hayalinin dokunulmazlığına inat şimdi parmaklarımın ucunda olmanın ne demek olduğunun..?
Alıntı
Sessizliğin sesine karışan kahkahalarını çıkarttım kitaplığımdan, sayfa sayfa dinliyorum seni.
Aldırma kitapların sadece okumaya yaradığını söyleyenlere. Hangisi büyük harfle başlayan cümlemin sana ithaf edildiğinin farkında ki, söylesene hangisi sen diye sevişir aynı kitabın harfleriyle..?
**
Fonda eskilerden bir melodi eşliğinde seni senden okuyorum aslında. Kulağımdaki tınılara ayak uyduruyor bedenim, parmak uçlarım saçlarının arasında gezer gibi geziyor kalem ve kağıdın üzerinde.
Dudaklarından dökülen sözcükleri hayal ederek dökülüyorum ben de kalemimin ucundan harf harf, satır satır.
Melankolik olduğumu söylüyor insanlar, zaaflarım olduğundan gem vuruyorlar. Ne çıkar ki her yüzde seni görmekte ya da her ses neden bu kadar benzer ki sesine..?
**
Karanlığın ürküttüğünü insanlardan olmadım hiç kaldı ki en çok geceleri geliyordun bana. Sokakların saatler gibi ıssızlaştığı anlarda duvarlarımda dans eden hayaline kaptırmalarımı yazmıştım sana, bilirsin.
Yine öyle bir gecedeyiz seninle..
Sevmenin her dilde farklı olduğunun farkındayım elbette, ben seni en lal zamanlarımda avaz avaz yazdım sayfalarca. Yokluğunun ateşini körükleyen kıvılcımları söndürdüm virgülüm ile, imlasını kaybettiğim satırlarımın arasındaki her köşe başına adını yazdım umarsızca..
**
Usul usul odama süzülen rüzgarı hissediyorum kirpiklerimde. Tenimdeki ürperti ile bir göz açımı kadar geçen sürede şehrimin maviliğinde buluyorum kendimi. Sessiz bir o kadar salaş bir odadayız seninle, baş başa.
Galata ve Kız Kulesi aynı manzarada buluşuyor ufuk çizgimizde bizi kıskandırırcasına. Şehrimin iki yakası bir araya gelmezken onların imkansız aşkına yazılan methiyeler geliyor aklımıza, gülümsüyoruz.
Dudaklarının kenarında iliştirdiğin tebessümün ne kadar yakıştığını bilsen keşke, benim gözümden bakabilsen kendine keşke..
**
Mavinin rengi gibi tadı da başkadır bu şehirde. Belki de bu yüzden maviye olan zaafım en az sana olan zaafım kadar. Gözlerinin önüne serilen güzelliğin tadını çıkar sevgilim, binlerce yıllık tarihe tanıklık etmenin heyecanını hisset iliklerine kadar.
Yokluğunun koynunda sana hitaben kaleme alınan satırları şimdi gözlerinin içine bakarak fısıldamanın zamanı geldi.
Üstüme sinen kokunun tenimde bıraktığın imzaya mürekkep olduğunu biliyor musun..?
Farkında mısın göz kapaklarıma asılan hayalinin dokunulmazlığına inat şimdi parmaklarımın ucunda olmanın ne demek olduğunun..?
Alıntı