SeaWorld Orlando’ya göre vatozlar solucanlar, istiridye ve karides gibi dipte yaşayan canlıları yer. Tatlı su vatozları da bölgesel olarak değişmekle birlikte genellikle böcekleri yer.

Missouri, St. Louis’deki Washington Üniversitesi’nden bir biyolog olan Kyle Newton göre, bu yaratıklar (ve diğerleri) suda hareket ettikçe bir biyoelektrik alan veya bir tür elektriksel imza oluşturuyorlar. Vatozlar, ampullae of Lorenzini adı verilen özel bir duyu organları ağı kullanarak çevrelerindeki hayvanların biyoelektrik alanlarını tespit edebilmektedir. National Geographic’e göre bu duyu organları, vatozun ağzının yakınında bulunan ve hayvanın derisinde küçük kara delikler gibi görünen küçük, sıvı dolu elektrik reseptörleri. Tüm köpekbalıkları, akciğer balığı ve mersin balığı da dahil olmak üzere birkaç başka balık türünün de Lorenzini Ampulleri’ne(bahsedilen organın) sahip olduğu bildirilmiştir.

Vatozlar, Lorenzini Ampulleri’nin yardımıyla avlarını bulup yakaladıklarında, sert dişlerini kurbanlarının kabuklarını kırmak için kullanır. Bu kadar yoğun kullanım karşısında çabuk eskiyen dişler

Vatozlar çoğu zaman yuvarlak, düz azı dişlerine sahiptir ancak çiftleşme mevsimi boyunca erkek vatozların dişleri, köpekbalığı dişleri kadar sivri (veya büyük) olmasa da sivri uçlu hale gelir. Vatozlar oldukça kaygan olduğundan, erkek vatoz üreme sırasında kendisini bir eşe sabitlemek için daha keskin dişlerini kullanır. Dişilerde genellikle çiftleşmeden kaynaklanan izler kalır.

Vatozların ağızlarını çevreleyen Lorenzini Ampulleri(ampulla Lorenzini) adı verilen küçük bir duyu organları ağı vardır.
Organlar, vatozun sudaki diğer hayvanların oluşturduğu biyoelektrik alanları tespit etmesini sağlar.